Las relaciones emocionales de nuestros hijos...

Bueno, lo prometido es deuda!
Me encantó poder asistir a esta sesión a cargo de Marta Fernández de la Reguera con el titulo de “las reacciones emocionales de nuestros hijos”
A continuación hay un breve resumen de los puntos y/o frases que más me gustaron o me hicieron reflexionar.
·        “Los padres han ganado una familia, los hijos han tenido que perder una familia para poder ganar otra”
·        El abandono siempre tiene consecuencias, aunque no se recuerde nada….”
·        Al hablar de la adopció de nuestros hijos es muy importante que hablemos en pasado, usando frases como “cuando fue adoptada…y  nunca usar el presente, ya que a nuestros hijos no los adoptamos cada semana
·        Entre los 5 y los 12 años es muy importante hablar y fortalecer vínculos con el fin de preparar la adolescencia. “
·        El vínculo de aferramiento, es un vínculo importantísimo, que se suele producir de los 6-8 meses a los 24 meses. Es el más importante de nuestras vidas, este vínculo de aferramiento si está bien hecho o mal hecho va a repercutir en muchas cosas…Puede provocar estrés o hipervigilancia, hipoactividad, etc … Pero existe la capacidad de recuperación!!! El cerebro es muy plástico y se puede reparar, por eso se recomienda que los hijos adoptados no vayan pronto al colegio, ya que el vínculo en esos momentos es muy importante. Y también como adulto regulador ( La imitación del adulto a la hora de afrontar los problemas es muy importante también)
·        Hay una segunda herida, que se produce cuando el niño se da cuenta que no es un cuento lo de la adopción, cuando tienen entre 4-6 años, empiezan a entender que para que ellos fueran adoptados, primero se había producido un abandono, una pérdida…
·        Por eso en estas dos perdidas se pueden poner de manifiesto con signos de frustración, ansiedad, miedos, tristeza, baja autoestima… Esto conlleva unos mecanismos de defensa como anestesia emocional, eludir  vínculos, dependencia, ser hijo/a ideal…Es muy importante dejar aflorar todos los sentimientos, tenemos la tendencia cuando el niño está triste de animarle.. ¿Por qué? No es bueno tapar la tristeza, tiene que pasar esa tristeza, si no, estos sentimientos tarde o temprano se pueden manifestar con rabia u otros. Y por ejemplo, delante de la muerte de un ser querido, no debemos actuar  como si no pasara nada, como si no doliera, tenemos todo el derecho a estar triste, y debemos estar tristes!. Nunca tenemos que esconder nuestros sentimientos a nuestros hijos.

Frustración.  La frustración es muy importante, Son procesos de pequeños duelos que llevaran a la rabia y de la rabia a la tristeza y de la tristeza a la aceptación. Son muy importantes. 
La tristeza es muy importante, en esta sociedad en la que vivimos tendemos a tapar la tristeza, no dejamos que nuestros hijos estén tristes y eso no es nada sano... si anulamos esta tristeza nunca habrá aceptación.
Cuando hay rabia, no se puede razonar con el niño o la niña, ni se ha de intentar, siempre razonaremos con la tristeza y después de al tristeza habrá aceptación. 
Por eso es muy importante las normas y los limites claros adecuados para cada edad. 
También es importante que el niño/a cuando tenga un deseo haya un esfuerzo y con ese esfuerzo llegará la satisfacción.  

Sobre protección En los niños adoptados es más común esta sobre protección, fomentando dependencia, miedos, baja autoestima, manca de esfuerzo...
No podemos ahorrar el sufrimiento de nuestr@s hij@s y la frustración. No podemos resolver sus problemas pero si estar a su lado y andándoles a darles herramientas.

Espero que os haya gustado!!! 

Comentarios

  1. Gracies per compartir amb nosaltres aquestes coses tan importants i interesants. Ens ajuden a aprendre.

    ResponderEliminar
  2. GRACIES NEUS!!!
    Paso el link a les meves amigues, segur que els agradarà molt. especialmente a totes les que no van poder asistir.
    PETONS

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Gracies Carme, la veritat es que els teus que normalment fas están molt millor, pero una no pot ser bona amb tot jaajajaja un petonas!!!

      Eliminar
  3. Gràcies!! Un plaer compartir amb vosaltres la xerrada!
    Carmen Domínguez

    ResponderEliminar
  4. Gracias bonita!!! Ha sido como haber ido contigo...jejeje, me parece muy interesante, quiero más!!! Algún día iremos a una juntas, ya verás... Un placer leerte, como siempre! Besitos mil

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Ojala Paula... ya tengo ganas de volveros a ver... a ver si muy pronto sois 3....

      Eliminar

Publicar un comentario

Entradas populares